امام ابن القیم الجوزیه هر کس یقینش محکم شود به گونه ای به قرآن انس می گیرد که افراد ضعیف از آن محروم خواهند بود . انس ثمره ی طاعت و محبت است . بنابراین هر بنده ی مطیعی احساس انس می نماید و هر بنده ی سرکش و نافرمانی احساس تنهایی و غربت می کند . غذای سالک عاشق و راستینی که برای جلب رضایت پروردگار تلاش می کند، سماع قرآن است ، همان چیزی که غذای اصحاب پیامبر صلی الله علیه و سلم بوده است، اصحابی که سرور عارفان امت و پاکدل ترین و خوش احوال ترین آنان به شمار می روند. این سماع قرآنی، سماع عارفان خداشناس و سماع اهل استقامت بر صراط مستقیم است که برای ذهن های صاف و بی آلایش، معانی ، اشارات ، معارف و علوم بی شماری به ارمغان می آورد و قلب های روشن شده به نور انس از آن تغذیه می نمایند و از آن احساس لذت روحی و معنوی می کنند، به گونه ای که اثرجان بخش آن به روح و قلب سرایت می کند و چه بسا سرریز کند و جسم را نیز در بر گیرد و چنان احساس لذت کند که شبیه آن را تا کنون احساس نکرده باشد . هر گاه روح وارسته و آماده شود ، روح معنی به قلب راه یابد ، قلب سراپا گوش شنوا شود و با حضور کامل به آیات گوش سپارد و صدای دلنشین قاری چاشنی آن شود ، چیزی نمی ماند که قلب ترک دنیا گفته و به سرای دیگری در آید و به لذت و حالتی دست می یابد که شبیه آن را در هیچ چیزی احساس نکرده است. این همه لذت در مقایسه با احوال بهشتیان تکه نان خشکیده ای بیش نیست . پس غذای آنان چقدر خوشگوار خواهد بود . قلبی که با سماع شیطانی پرورش یافته باشد ، از لذت سماع قرآن محروم خواهد بود . برای بهشتيان نعمتی بالاتر از رؤیت پروردگار و شنیدن کلام او وجود ندارد . قلب بر حسب محبتی که در آن است از شنیدن کلام متأثر خواهد شد . پس هرگاه قلبی سرشار از محبت الهی شود و کلام محبوبش ( قرآن ) را بشنود ، سماعش با هیچ سماعی قابل مقایسه نیست . برگرفته از کتاب : تهذیب مدارج السالکین/ ترجمه : محمد حسین احمدی تبار